(تصویر) کشف بزرگترین فسیل هزارپا در تاریخ

در رفتن فرصت‌های بلندمدت اکتشافات بزرگی را در سال 2021 شاهد بوده‌اند، اما به نظر نمی‌رسد این رویدادهای شگفت‌انگیز امسال پایان یافته باشند. انگلستان شده است.

به گزارش فرارو، نکته جالب در مورد این کشف این است که بزرگترین فسیل هزارپا در Northumberland Howick پس از یک قطعه سنگ در ساحل پیدا شد. چنین اتفاقی در سال 2018 زمانی رخ داد که یک دانشجوی دکترا در حال قدم زدن در کنار ساحل این موضوع را کشف کرد. دکتر جان کری، نویسنده اصلی پایان نامه درباره فسیل ها در دانشگاه کمبریج گفت: «این یک کشف کاملا تصادفی بود. گفت نیل دیویس. وقتی سنگ سقوط کرد، ترک خورد و فسیل‌هایی را کاملاً نشان داد که یکی از دانشجویان قبلی دکترای ما به طور تصادفی حرکت آن را دید.

فسیل‌ها با مجوز منابع طبیعی بریتانیا و زمین‌داران هویک برداشته شدند و برای تجزیه و تحلیل به دانشگاه کمبریج منتقل شدند. می گویند این تکه سنگ به قدری بزرگ بوده که برای جابجایی آن از چهار نفر استفاده می شده است. اکنون کارشناسان می دانند که این فسیل 326 میلیون سال قدمت دارد (دوره کربنیفر) و قادر به شناسایی بخشی از بدن است. آرتروپلور (Ancient Giant Millipede) خودرویی 50 کیلوگرمی است که زمانی در شمال انگلستان زندگی می کرد.

دانشمندان بر این باورند که برای اینکه آرتروپلائورا تا این حد بزرگ شود، باید یک رژیم غذایی غنی از مواد مغذی گیاهی دریافت کرده باشد و باید شکارچی دیگر بی مهرگان یا دوزیستان کوچک بوده باشد. این نشان می دهد که Arthropleura تا حد زیادی بزرگترین بی مهرگان شناخته شده است، حتی بزرگتر از عقرب دریایی باستانی در تاریخ ثبت شده است. تاکنون دو نمونه دیگر از این حیوان ماقبل تاریخ پیدا شده است که هر دو در آلمان و هر دو کوچکتر از نمونه های یافت شده در انگلستان هستند.

نمونه جدیدی که در بریتانیا یافت شده حاوی چندین اسکلت بیرونی برجسته است که از نظر اندازه بسیار شبیه به هزارپاهای مدرن هستند. کارشناسان معتقدند که این فسیل ها نمایانگر بخش اسکلت بیرونی حیوان است که در نزدیکی بستر رودخانه ریخته شده و با شن پوشیده شده است. طول این قطعه حدود 75 سانتی متر است و دانشمندان بر این باورند که کل بدن این حیوان می تواند حدود 2.7 متر طول و 50 کیلوگرم وزن داشته باشد. بقایای این حیوان نیز مربوط به دوره کربونیفر است که قدمت آن به 100 میلیون سال قبل از عصر دایناسورها می رسد. در آن زمان جزیره انگلستان نزدیک خط استوا بود و هوای گرم و بارانی داشت.

دکتر. دکتر نیل دیویس می‌گوید: «پیدا کردن چنین فسیل‌های هزارپیدی بسیار نادر است، زیرا زمانی که آنها می‌میرند، بدنشان متلاشی می‌شود، بنابراین فسیل باید پوسته‌ای پوسته‌دار بوده باشد که وقتی حیوان بزرگ شد، باقی مانده است». وی گفت: ما هنوز هیچ فسیلی از این دست پیدا نکرده‌ایم و بسیاری از سؤالات درباره این حیوانات بی‌پاسخ مانده است.

دکتر گفت: برای رسیدن به چنین اندازه بزرگی، این حیوان باستانی باید غذای مغذی دریافت کند. دیویس و همکارانش معتقدند. بستر برگ در آن زمان حاوی دانه های مغذی زیادی بود و باید از سایر بی مهرگان و مهره داران کوچک مانند دوزیستان تغذیه می کردند. این موجودات غول پیکر حدود 45 میلیون سال قبل از انقراض در پرمین در مناطق استوایی خزیده اند. علت انقراض آنها ناشناخته است، اما می تواند به دلیل گرمایش جهانی باشد که آب و هوا را برای بقای آنها بسیار خشک کرده است یا ظهور خزندگان بزرگی که برای غذا با آنها رقابت می کنند.

منبع: اخبار علمی

ترجمه: مصطفی جرفی-فرارو