واگذاری پایان نامه به دیگران کمتر بود، حالا اساتید دانشگاه باید نگران روبات های مقاله نویسی باشند.
به گزارش ایندیپندنت، افزایش چشمگیر یادگیری آنلاین در طول اپیدمی کرونا و توسعه سریع هوش مصنوعی در جامعه دانشگاهی نگرانی‌هایی را در مورد نقش فناوری در فریب دانش‌آموزان ایجاد کرده است.
هوش مصنوعی روز به روز در حال بهبود است و برخی از دانشگاه‌ها افزایش تقلب در طول همه‌گیری‌ها را گزارش کرده‌اند و این نگرانی‌ها را افزایش می‌دهد که فناوری‌هایی که خودکارسازی نوشتن را امکان‌پذیر می‌کنند هنوز در حال تکامل هستند.
در طول دو سال گذشته، توانایی هوش مصنوعی برای ایجاد متون، به ویژه با توسعه چیزی که به عنوان تولید کننده زبان GPT-3 شناخته می شود، بسیار بهبود یافته است. به این ترتیب، شرکت هایی مانند گوگل، مایکروسافت و انویدیا اکنون می توانند متن “انسان شناختی” ایجاد کنند.
نوشتن هوش مصنوعی اهمیت نحوه ارزیابی دانشگاه ها و مدارس را افزایش داده است که به عنوان سرقت علمی شناخته می شود.
استفاده از فناوری در نوشتن آکادمیک اکنون بسیار گسترده شده است. به عنوان مثال، اکنون اکثر دانشگاه ها از آشکارسازهای سرقت ادبی مبتنی بر متن مانند Turnitin استفاده می کنند، در حالی که دانشجویان می توانند به راحتی کلمات را با استفاده از نرم افزارهای تغییر متن مانند Grammar تغییر دهند. نمونه‌هایی از فناوری پشتیبان‌گیری نوشتن شامل ایجاد خودکار متن، استخراج، پیش‌بینی، کشف، پر کردن فرم، بازنویسی، ترجمه و رونویسی است.
پیشرفت در فناوری هوش مصنوعی نویسندگان را به معرفی ابزارها، محصولات و خدمات جدید برای بهبود محتوا و عملکرد متن سوق داده است. با این پیشرفت ها، هوش مصنوعی به زودی می تواند به طور کامل تمام مقالات یا تحقیقات را ایجاد و بنویسد. در مدارس، پیامدهای چنین تحولاتی بدون شک آینده یادگیری، نوشتن و تدریس را تغییر خواهد داد.
تحقیقات نشان داده است که نگرانی در مورد تخلفات آموزشی در حال حاضر در موسسات آموزش عالی بین المللی گسترده شده است.
در مورد میزان تخلفات در کانادا اطلاعات زیادی در دست نیست. مطالعه‌ای در سال 2006 بر اساس داده‌های دانشجویان مقطع کارشناسی در 11 مؤسسه آموزش عالی نشان داد که 53 درصد از افراد گزارش کرده‌اند که بدون ذکر منبع در یک یا چند مورد جدی از نوشتن تقلبی، کپی‌برداری کرده‌اند. یا کپی دهان به دهان از اثر دیگر، از جمله توزیع کارهای انجام شده توسط شخص دیگری به نام خود، کتابشناسی جعلی، ارسال مقالاتی که از شخص دیگری خریداری یا دریافت کرده اند به جای کار خود.
با کمک فناوری، دانش آموزان می توانند به جای انجام تکالیف، از قدرت هوش ماوراء طبیعی برای تقلب استفاده کنند. این نگرانی ها برای اعضای هیأت علمی، دانشگاهیان و نویسندگان رشته های دیگر نیز وجود دارد و نگرانی های جدیدی را در مورد صداقت و درستی تحصیلی و «دستیاران هوش مصنوعی» ایجاد می کند. «کلاهبرداری آموزشی» چیست؟
آیا همین قوانین باید در مورد آثار منتشر شده دانشگاهیان و محققان نیز اعمال شود؟
نظارت کمی بر آموزش، خط‌مشی یا فناوری، هوش مصنوعی و باورهای آکادمیک و صداقت در حال حاضر در دسترس معلمان و رهبران دانشگاهی است.
در دو سال گذشته، کووید-19 دانش‌آموزان بیشتری را به یادگیری آنلاین تشویق کرده است. حوزه ای که اساتید کمتر با دانشجویان خود آشنایی دارند و البته نمی توانند روش های نگارش و در نتیجه نگارش را به درستی قضاوت کنند، محصول کار خود دانشجوست.
به طور کلی، پیشرفت‌های تکنولوژیکی به سرعت در حال تغییر چشم‌انداز سنتی «باور و صداقت» و تألیف دانشگاهی است. این پیچیدگی ها، نگرانی ها و سوالات نیاز به تأمل و بحث بیشتری دارد. در آینده نزدیک، ذینفعان آموزشی در همه سطوح باید به ارزش‌های مرتبط با تعریف و همچنین سرقت ادبی، اصالت، اخلاق دانشگاهی و کار علمی پاسخ دهند و دوباره تعریف کنند.
