نبرد سیستم ایمنی بدن انسان با کرونا

شیوع سویه Omicron بار دیگر آنتی‌بادی‌های کروناویروس را مورد بررسی قرار داده است، زیرا مطالعات نشان می‌دهد که تزریق دو دوز واکسن ممکن است محافظت کافی در برابر سویه‌های جهش‌یافته ویروس ایجاد نکند.

بنابراین، طبق گزارش یورونیوز، دوز سوم واکسن فعلی یا واکسن ویژه ای که برای سویه omikron طراحی شده است نیز اجتناب ناپذیر به نظر می رسد. هدف از واکسن کرونا تولید آنتی بادی در بدن است. این آنتی‌بادی‌ها پروتئین‌های Y شکلی هستند که زمانی تولید می‌شوند که فرد به ویروس کرونا مبتلا شده یا واکسینه شود.

آنتی بادی ها به پروتئین های سنبله روی سطح ویروس کرونا متصل می شوند و از ورود ویروس به سلول های بدن جلوگیری می کنند.

اگرچه آنتی بادی ها عامل مهمی در پیشگیری از عفونت کروناویروس، عفونت مجدد یا پاکسازی بدن از ویروس هستند، اما تنها سیستم ایمنی برای مبارزه با بیماری کووید 19 نیستند.

راجر شاپیرو، ایمونولوژیست در دانشگاه هاروارد می گوید: «یک پاسخ پیچیده و هماهنگ». [از سوی بدن] “این چیزی است که واقعاً از نظر تکاملی زیبا است.”

صبح بعد از ورود ویروس کرونا به بدن چه اتفاقی می افتد؟

در اولین دقایق و ساعات اولیه پس از ورود ویروس کرونا، پروتئین های پیام رسان از سیستم ایمنی ذاتی می خواهند که به مبارزه با ویروس کمک کند. نوتروفیل ها که 50 تا 70 درصد گلبول های سفید را تشکیل می دهند، اولین واکنش سیستم ایمنی بدن به ویروس هستند.

نوتروفیل ها به محض قرار گرفتن در محل ورود ویروس از بین می روند.

یکی دیگر از واکنش های سیستم ایمنی بدن به ویروس ها نوعی گلبول سفید به نام «ماکروفاژها» است. در فرآیندی به نام «بیگانگی»، «ماکروفاژها» هر چیزی را که روی سطح آن پروتئین ندارد برای سلول‌های سالم محاصره می‌کنند. سلول های دندریتیک نوع دیگری از بیگانه هراسی در بدن انسان هستند.

این سلول ها همچنین با سیستم ایمنی ذاتی و سیستم ایمنی تطبیقی ​​تعامل دارند. یکی از وظایف سلول های دندریتیک تحریک سیستم ایمنی سازگار برای پاسخ به ویروس است.

“این مانند بمباران مناطق است، به امید اینکه بتوانید تا حد امکان به نیروهای اشغالگر آسیب وارد کنید. برای مداخله آماده باشید.”

در استعاره، ماکروفاژهای بیشتری در نواحی بیشتری منفجر می شوند و سلول های دندریتیک بیشتر به دنبال کمک از ستاد مرکزی و هماهنگی با سیستم ایمنی سازگار هستند.

مقامات ارشد بهداشت جهانی و اروپایی: واکسن به تنهایی نمی‌تواند از گسترش بیماری‌های کرونر و اومیکرون جلوگیری کند.

سیستم امنیتی تطبیقی؛ بادی رنجرز در مقابل کرونا

سلول های B و سلول های T در واقع نقش کماندو و مافوق را در مبارزه با ویروس ها و باکتری ها ایفا می کنند. هنگامی که سیستم ایمنی ذاتی نتواند با نیروی مهاجم مقابله کند، ایمنی تطبیقی ​​با کمک لنفوسیت های B و لنفوسیت های T فعال می شود.

لنفوسیت های B در عرض چند روز پس از عفونت شروع به تولید آنتی بادی علیه ویروس می کنند. واکسن کرونا همچنین با تحریک لنفوسیت های شکست خورده آنتی بادی تولید می کند.

شرکای اصلی لنفوسیت های B در روند مبارزه با این بیماری، لنفوسیت های T هستند که به دو نوع “کشنده” و “مفید” تقسیم می شوند. لنفوسیت های T کشنده از نوع “قاتل” می توانند مستقیماً سلول های آلوده به ویروس یا سلول های سرطانی را از بین ببرند. در مقابل، لنفوسیت های T “کمک کننده” به سیستم ایمنی بدن کمک می کنند تا با شدت بیشتری به ویروس پاسخ دهد و لنفوسیت های T “قاتل” به سمت سلول های آلوده به ویروس هدایت می شوند.

لنفوسیت های T “کشنده” نیز می توانند عوارض جانبی در بدن ایجاد کنند، اگرچه هدف اصلی آنها محافظت از بدن در برابر ویروس ها و باکتری ها است.