افرو: من از اتحاد دولت می ترسم

عماد افروف با تاکید بر نگرانی خود از یکنواختی دولت، درباره هدف رسانه ها در این شرایط می گوید: وقتی در یک نظرسنجی سراسری 26 درصد مردم می گویند ما گرایش چپ و راست داریم، یعنی 74 درصد ندارند. ; این 74 درصد نماینده کیست؟ شما باید نمایندگی داشته باشید.

به گزارش انصاف نیوز، افرو می گوید: دیدم مجلس جای من نیست، احساس کردم از طریق مجلس نمی توانم به اهداف عالی و روشنگرانه خود برسم، متوجه شدم که لابی گری و جناح بندی و سیاست زدگی آنقدر زیاد است که بهتر است مجلس را تغییر دهیم. ماهیت آگاهی من.»

خلاصه ای از گفتگو با عماد افرو – جامعه شناس را در زیر می خوانید:

– زمانی که تبلیغات انتخاباتی در سال 84 شروع شد، دو رقیب به میدان آمدند. آقای هاشمی رفسنجانی و آقای احمدی نژاد. من آقای هستم در ادامه سیاست های هاشمی، پس از هشت سال ریاست جمهوری به دلیل سیاست های اقتصادی وی مورد انتقاد قرار گرفتم. انتقاد من هم منعکس شد. در یکی از یادداشت هایم، هفده انتقاد از سیاست های اقتصادی آنها داشتم، اما هرگز به حریم خصوصی و شخصیت آنها توهین نکردم. چون معتقدم این رفتار ارزش نقد را بی ارزش می کند. انتقاد مربوط به محتواست نه شخص.

– اما حدس من این بود که تشکیل دولت جدید یک سازش ناعادلانه بین دولت و مجلس ایجاد می کند و احساس کردم باید زنگ دیکتاتوری یک بار دیگر به صدا درآید. من تقریباً همین کار را در دولت قبل انجام دادم که دولت وقت مجلس ششم را ادغام کرد. چون مجلس باید همیشه منتقد و ناظر باشد. اگر تماماً در دست دولت باشد، نقض غرض است. در آن زمان این موضوع به من هشدار داد که حکومت پارلمانی داشته باشم و این اتفاق افتاد. توجه داشته باشید که دو سال اول یعنی مجلس هفتم خیلی خوب و جدی بود. اما به محض آمدن دولت جدید در دام یک دولت کاملا جدید افتادند.

– فکر می کردم باید سنگر دانشم را عوض کنم. دیدم مجلس محل من نیست. احساس می‌کردم که نمی‌توانم از طریق مجلس به اهداف عالی و روشنگرانه‌ام برسم. پیش از آن من فکر می کردم که مجلس نزدیک ترین مرکز روشنگری و روشنگری است. بعد متوجه شدم که لابی گری و جناح بندی و سیاست زدگی آنقدر زیاد است که بهتر است ماهیت شعورم را عوض کنم. آمدم و فعالیتم را در بخش عمران ادامه دادم. من مصاحبه می کنم، یادداشت می نویسم، کتاب و مقاله می نویسم. پیامم را فراموش نکرده ام.

– توصیه من به مسئولین این است که در مواجهه با انتقادها گشاده رویی داشته باشند. جمله زیبای امام هست که عرض می کنم. او می گوید: «تجاوز نیز سازنده است. اکنون زمان انتقاد است. آنها به شما تجاوز کردند! از این فرصت استفاده کن، جواب بده! عاقلانه جواب بده! انصاف نیوز گفت: شما این کار را کردید و شما هم با کاغذبازی جواب بدهید، این شانس شماست.

– من خیلی نگرانم که می توان گفت دولت یک طرفه است و این خودش خطرناک به نظر می رسد. انشالله این موضوع یک دست خواهد بود. ما دست موضوعی داریم، قانون اساسی داریم، آرمان انقلاب داریم و اهداف و ارزش های والایی داریم که همه به سمت آن حرکت می کنیم. خیلی خوب است؛ اما می ترسم این یکنواختی موضوعی دست جناح شود و زنگ خطری باشد. زیرا بدون کثرت گرایی جامعه معنا ندارد و اداره کشور بدون کثرت گرایی معنا ندارد. یک گروه نمی تواند کشور را اداره کند. ما می گوییم وحدت اما کثرت. یعنی کثرت باید متجلی شود.

– پس وقتی نوبت به آن می رسد، می ترسم که انتقادها مورد توجه قرار نگیرد. می ترسم عده ای فکر کنند که باید دست به دست این جناح بزنند و چاپلوسی کنند و جلوی منتقدان را بگیرند. این نگرانی و هشدار جدی من است. او نه تنها منتقدان را چاپلوسی می کند، بلکه به اتفاقات قبل از روحانی در دولت نیز توهین می کند.

– اجازه بدهید توضیح بدهم که من آقای هستم. سیاست های اقتصادی روحانی مورد انتقاد است، اما روزنامه ایران وابسته به دولت انتقادات من از سیاست های اقتصادی دولت آقای روحانی را منعکس کرد و کوچکترین بی احترامی نکرد. در همین روزنامه آقای روحانی به این موضوع در دولت اعتراض کرد؛ هر جا چیزی از من می دیدند، ستون خاصی داشتند و از من بد نام می کردند. چه چیزی را نشان می دهد؟ الان دغدغه من این است که خدای ناکرده رسانه ها گرفتار سیاست های رسانه ای زمانه شوند.

– وقتی در یک نظرسنجی سراسری، 26 درصد مردم می گویند ما به چپ و راست گرایش داریم، یعنی 74 درصد آنها اینطور نیستند. این 74 درصد نماینده کیست؟ شما باید نمایندگی داشته باشید. یعنی 74 درصد مردم تحت تأثیر این نظام سیاسی غلط نیستند، یعنی نیازهایی دارند و اتفاقاً به انقلاب، اسلام، وطن و هویت پایبند هستند، اما حاضر نیستند از این منافع دست بکشند. منافع بعضی ها