[ad_1]
کشف سیاره غول پیکر فراخورشیدی در قنطورس B می تواند فرضیات سیاره ای را متحول کند. منظومه دوتایی قنطورس 325 سال نوری از زمین فاصله دارد. سیاره ای به نام قنطورس B 11 برابر سنگین تر از مشتری است که در نوع خود بی سابقه است.
این سیاره به همراه دو ستاره دیگر در منظومه مرکزی، ده برابر سنگین تر از خورشید ما هستند. بنابراین، این منظومه سنگین ترین منظومه ستاره ای است که سیاره در آن کشف شده است. همچنین ستاره قنطورس داغترین منظومه ستاره میزبان است.
مارکوس جانسون“پیدا کردن سیاره ای در اطراف یک ستاره گریز از مرکز بسیار هیجان انگیز است، زیرا می تواند چشم انداز یک توده عظیم از ستاره های میزبان را تغییر دهد.”
منظومه ستاره ای جرم داغ
دو ستاره قنطورس حدود 15 میلیون سال سن دارند و هر دو کوچکتر از خورشید 4.5 میلیارد ساله ما هستند. جرم دنباله دار برای میزبانی سیارات مناسب نیست. با این حال، سنگین ترین منظومه دوتایی میزبان سیاره 2.7 برابر جرم خورشید است و سنگین ترین تک ستاره جهان در مدار سه برابر سنگین تر از خورشید است.
گرما و قدرت سیستم گریز از مرکز، فرض میزبانی بد را تقویت می کند. ستاره اصلی، b Centuari A، یه جورایی ستاره با دمای تقریباً 18000 درجه سانتیگراد، B. این دما سه برابر گرمتر از ستارگان نوع G مانند خورشید و داغتر از سایر ستارگان میزبان در این سیاره است.
B قنطورس b پرتوهای ایکس و فرابنفش پرانرژی ساطع می کند که گازها و غبار مورد نیاز برای تشکیل یک سیاره را پراکنده می کند. جانسون می گوید: ستاره های نوع B یکی از خطرناک ترین و مخرب ترین محیط ها هستند. ساختن سیاره ای در اطراف این ستاره ها بسیار سخت بود.
این تصویر که توسط ابزار SPHERE رصدخانه جنوب اروپا در شیلی و با تلسکوپ بسیار بزرگ گرفته شده است، قنطورس B و سیاره غول پیکر آن، قنطورس B، سنگین ترین جفت ستاره روی این سیاره را نشان می دهد.
غلبه بر موانع
سیاره جدید بسیاری از موانع و فرضیات قبلی را شکست. جانسون و همکارانش سیاره قنطورس B را با استفاده از ابزار SPHERE (ابزار تحقیقات سیاره خارج سلولی با کنتراست بالا) که بر روی تلسکوپ غول پیکر رصدخانه اروپای جنوبی (ESO) در شیلی نصب شده بود، کشف کردند. SPHERE یک تصویر زنده از b cen b– گرفت.
تجزیه و تحلیل مشاهدات SPHERE به محققان اجازه می دهد تا سایر ویژگی های سیاره را که فراتر از اندازه عظیم سیاره و گرمای شدید ستاره میزبان است، مطالعه کنند. برای مثال، Bicenterus، 550 واحد نجومی با ستاره دوتایی فاصله دارد، یعنی 14 برابر فاصله متوسط از خورشید پلوتون. شایان ذکر است که هر واحد نجومی تقریباً فاصله زمین تا خورشید یا حدود 150 میلیون کیلومتر است.
مقاله محققان در شماره 8 دسامبر مجله Nature منتشر شد. به گفته نویسندگان، Cenb یکی از شناخته شده ترین سیارات مداری است. این فاصله می تواند وجود یک سیاره را پشتیبانی کند. زیرا از اشعه های مضر سیستم قنطوروس محافظت می شود ب.
منشا سیاره B Cen b ناشناخته است و ممکن است در فاصله نسبتا نزدیک از ستاره دوتایی با روش تقویت هسته تشکیل شده باشد. این مدل رایج‌ترین فرآیند تشکیل سیاره است که در آن هوا و غبار حاصل از قرص‌های سیاره‌ای در کنار یکدیگر قرار می‌گیرند تا بلوک‌های سنگ‌ساز را تشکیل دهند و گرانش ترکیبی این عناصر برای تشکیل سیارات ترکیب می‌شوند. دنیای جوان در اثر واکنش های گرانشی به وضعیت کنونی خود می رسد.
همچنین سیاره b cen b ممکن است در وضعیت فعلی خود متولد شده باشد. این فرض ناپایداری گرانشی نامیده می شود. دهانه کاتلین رصدخانه استوارد دانشگاه آریزونا می گوید:
در این مدل از بالا به پایین، جرم قرص سیاره‌ای باید به اندازه‌ای بزرگ باشد که تحت نیروی گرانش فرو بریزد. در این حالت یک جسم ثانویه کوچک تشکیل می شود و شروع به چرخش به دور ستاره می کند.
مکانیسم ناپایداری گرانشی نیز برای تولید اجسام بسیار بزرگ مناسب است. اما این سیاره از نظر اندازه کوچکتر از ستاره های میزبانش است. به همین دلیل، نظریه ناپایداری گرانشی کمتر امکان پذیر خواهد بود.
این می تواند شبیه مشتری باشد که با واکنش با ستاره های منظومه به نقطه ای دور از منظومه منتقل شده است. اگر با دقت بیشتری به سیارات مرتبط با ستاره های بزرگ نگاه کنیم، می توانیم مکانیسم دقیق شکل گیری را درک کنیم.
[ad_2]
